Waarom een advocaat die in het strafrecht is gespecialiseerd?
Mensen vragen me wel eens waarom ik (bijna) uitsluitend strafzaken aanneem en niet bijvoorbeeld ook echtscheidingen doe. De reden daarvoor is dat ik geloof dat het strafrecht alleen maar goed kan worden uitgeoefend door een advocaat die zich daarop toelegt. Onze natuurlijke tegenstander tijdens de zittingen, de officier van justitie, is immers ook niet de helft van de week bezig met het maken van alimentatieberekeningen, bedenken hoe een boedelscheiding moet verlopen, te verzinnen hoever een boompje van de erfgrens af mag staan of welke bezwaren er zijn te verzinnen tegen het afgeven van een vergunning door de gemeente. De officieren zijn 5-7 dagen per week, volle werkdagen, bezig met het strafrecht. Volgen hun cursussen in hun speelveld, het strafrecht. Wil je de effectiefste verdediging kunnen opzetten tegenover de aanval door een officier van justitie die automatisch in het strafrecht is gespecialiseerd, dan zul je met gelijkwaardige kennis de arena moeten betreden. Wij moeten als advocaten verplicht enkele cursussen per jaar volgen om onze kennis up to date te houden. Alle cursussen die ik volg hebben een (jeugd)strafrechtelijk thema. Elke week lees is de belangrijkste uitspraken van de rechtbanken in het land.
Ik spreek met andere, soortgelijke collega’s, wel eens over onze conculega’s die een “algemene praktijk” voeren en/of het strafrecht “erbij doen”. We scheren ze niet allen over dezelfde kam, want er zijn ongetwijfeld uitzonderingen, maar het niveauverschil in kwaliteit en kennis is bedenkelijk. En dat is logisch. Want waar de advocaten die zich op strafrecht toeleggen hier 40-50 uur per week mee bezig zijn en 100-150 of misschien wel meer strafzaken per jaar behandelen, doet de generalist er misschien 20 op jaarbasis en is hij/zij er 2 uur per week mee bezig. En je strafrechtkennis up to date houden terwijl je dat ook moet doen met je kennis op het gebied van ondernemingsrecht, familierecht, bestuursrecht enzovoorts is iets waar simpelweg geen tijd voor is als je daarnaast ook nog een praktijk moet draaien.
En we zien dat ook vaak als zaken worden overgenomen van een niet op het strafrecht toegelegde advocaat, soms al na een vonnis voor het hoger beroep. Vaak is de schade die wij graag hadden kunnen beperken onomkeerbaar. Zijn onderzoeken niet verzocht, getuigen niet gehoord, verklaringen verkeerd gegeven. Meest schrijnende voorbeelden zijn adviezen die cliënten van mij stellen van hun advocaat te hebben gekregen toen zij net waren aangehouden. “Verklaar maar wat je zelf het beste vindt” en “Beken maar gewoon, dan ben je het snelst weer vrij” zijn slechts twee voorbeelden waar het gebrek aan kennis van af druipt.
Ook merken we het soms aan zaken die we doen met meerdere verdachten en dus meerdere advocaten. Verweren die worden gevoerd die simpelweg juridisch niet kunnen slagen. Dat is je cliënt valse hoop geven, want die hoopt ongetwijfeld dat hij wel een goede kans heeft. En het ergste is dat dat soms ongetwijfeld ook nog gebeurt zonder dat de advocaat het zelf doorheeft.
Ik stuur maandelijks een aantal potentiele nieuwe cliënten door naar collega’s omdat ze met zaken bij me aankomen waar ik simpelweg onvoldoende van weet. Meerdere echtscheidingen, meerdere alimentatiezaken, meerdere civiele geschillen per maand. En die stuur ik stuk voor stuk door naar een advocaat / advocate waarvan ik weet dat die zich toelegt op dat soort zaken.
U gaat met uw longklachten niet naar de tandarts, laat uw gebit niet onder handen nemen door een internist. Waarom zou u dan uw echtscheiding laten behartigen door een bestuursrechtadvocaat of uw strafzaak door een advocaat die meer met fusies en overnames bezig is?
